هکتور برلیوز (۱۸۶۹-۱۸۰۳)، از نخستین آهنگسازان رمانتیک فرانسوی و آفریننده صداهای نو در ،ارکستر در شهری کوچک نزدیک گرونوبل زاده شد

برلیوز زمانی توانست خود را وقف موسیقی کند که بیست سال از عمرش میگذشت برلیوز در ۱۸۳۰ برای تجسم سودای بی پایان و سیراب نشدنی» خود سنفونی

فانتاستیک را آفرید پاریسی ها از برنامه خودنگارانه پرشور ارکستراسیون شگفت و نوآورانه، و تجسم زنده حالتهای ،غریب مرموز و ابلیسی در آن شگفت ز

بودند برلیوز بیست و شش ساله همتای موسیقایی هنرمندان رمانتیک و انقلابی فرانسه همچون ویکتور هوگو و دولا کروا شد. در همان ۱۸۳۰ جایزهٔ رم ۳ را که

برترین جایزه کنسرواتوار پاریس به شمار می خود ساخت

موسیقی برلیوز

برلیوز خلاقیتی شگرف در به کارگیری ارکستر داشت و رنگهای صوتی آفریده او پیشتر برای نشنیده نشده بودند. در دوره ای که میانگین تعداد نوازندگان

ارکستر شصت تن بود، برلیوز اغلب برای دستیابی به حجم و رنگ ،صوتی صدها نوازنده را به کار می گرفت. او بیش از هر آهنگساز دیگری تا آن زمان

رنگ صوتی را به صورت پاره ای بنیادی از زبان موسیقایی خود در آورد. در سنفونی فانتاستیک به تنهایی شماری از جلوههای ارکستری او چنین است :

تلفیق چهار طبل کوچک برای نواختن یک آکورد تلفیق ناقوس با بادی های برنجی، و به کار گرفتن ویولونهایی که با چوب آرشه بر سیم ها ضربه می زنند. آثار

برلیوز انباشته از ملودیهایی طولانی هستند که تغییرهایی نامنتظر یافته و ساختاری بی قاعده و نامتقارن دارند. او در پاسخ به منتقدانی که آثارش را فاقد ملودی

می دانستند .