آنتونین دورژاک  (۱۹۰۴-۱۸۴۱) اسمتانا پیرو در مقام پیشتاز موسیقی ملی چک بود و سنفونیها و آثار مجلسی اش را از جوهرهٔ آوازها و رقصهای عامیانه

بوهمیایی انباشت. پدر دورژاک در شهری کوچک نزدیک پراگ مسافرخانه چی و قصابی فقیر بود. آنتونین پس از مدتی کار در قصابی ،پدر در شانزده سالگی

برای تحصیل موسیقی خانه را ترک کرد و رهسپار پراگ شد. سالها با نوازندگی در ارکستری به سرپرستی اسمتانا، به سختی زندگی میگذراند. او تا پیش از آن

که آثارش توجه برامس آهنگساز آلمانی را جلب کند چندان شهرتی به عنوان آهنگسازنداشت .برامس آثار دورژاک را برای انتشار به ناشرانش توصیه کرد: «از

آثار دورژاک پراگی بسیار لذت میبرم اگر آنها را بررسی کنید، شما نیز به اندازهٔ لذت خواهید برد. بی تردید او بسیار با استعداد است.» از آن پس آوازۀ

دورژاک به سرعت فزونی گرفت او در آن هنگام سی و شش ساله بود. بارها به انگلستان دعوت شد؛  گرچه او به ندرت نغمه های عامیانه را چنان که هستندبه

کار برده است، اما آثارش رنگ و بویی محلی دارند و بیانگر سرشتی شاد و صریحند

دورژاک در ۱۸۹۲ به نیویورک رفت و در آنجا حدود سه سال

سرپرست کنسرواتوار ملی موسیقی بود. حقوقش در آنجا ۱۵۰۰۰ دلار بود یعنی حدود بیست برابر حقوقی که در مقام استاد کنسرواتوار پراگ دریافت می.ک

دورژاک آهنگسازان آمریکایی را به آفرینش موسیقی ملی ترغیب کرد. او علاوه بر تأثیرپذیری از نیویورک، پس از گذراندن تابستانی در اسپیلویل آیووا که

شماری از مهاجران چک در آن زندگی میکردند، از سرزمین های قلب آمریکا نیز دیدن کرد و تجربه هایی اندوخت.

دورژاک سنفونی شمارهٔ ۹ معروف به سنفونی دنیای نو را در نخستین سال اقامت خود در ایالات متحده آفرید این سنفونی  یکی از مشهورترین سنفونیهای او

است